شبان

 

نه از افسانه می ترسم / نه از شیطان

نه از کفر و نه از ایمان / نه از آتش نه از حرمان

نه از فردا نه از مردن / نه از پیمانه مِی خوردن

خدا را می شناسم از شما بهتر / شما را از خدا بهتر

خدا از هرچه پنداری جدا باشد...

خدا هرگز نمی خواهد خدا باشد...

نمی خواهد خدا بازیچه ی دست شما باشد...

که او هرگز نمی خواهد چنین آیینه ای وحشت نما باشد...

هراس از وی ندارم من / هراسی را از این اندیشه ها در وی نیابم من

خدایا بیم از آن دارم مبادا رهگذاری را بیازارم

نه جنگی با کسی دارم نه کس با من...

بگو موسی بگو موسی پریشان تر تویی یا من؟!...

نه از افسانه می ترسم / نه از شیطان...

نه از کفر و نه از ایمان...

نه از دوزخ نه از هرمان...

نه از فردا نه از مردن / نه از پیمانه مِی خوردن

خدا را می شناسم از شما بهتر / شما را از خدا بهتر...

مانده تا برف زمین آب شود

مانده تا بسته شود این همه نیلوفر وارونه چتر

نا تمام است درخت.

زیر برف است تمنای شنا کردن کاغذ در باد

و فروغ تر چشم حشرات

وطلوع سر غوک از افق درک حیات.

 

مانده تا سینی ما پر شود از سنبوسه وعید

در هوایی که نه افزایش یک ساقه طنینی دارد

و نه آواز پری می رسد از روزن منظومه برف

تشنه زمزمه ام.

مانده تا مرغ سر چینه هذیانی اسفند صدا بردار

پس چه باید بکنم

من که در لخت ترین موسم بی چهچه سال

تشنه زمزمه ام؟

 

بهتر آن است که بر خیزم

رنگ را بردارم

روی تنهایی خود نقشه مرغی بکشم.

 

                                                      (سهراب سپهری)

مانده تا برف زمین آب شود

مانده تا بسته شود این همه نیلوفر وارونه چتر

نا تمام است درخت.

زیر برف است تمنای شنا کردن کاغذ در باد

و فروغ تر چشم حشرات

وطلوع سر غوک از افق درک حیات.

 

مانده تا سینی ما پر شود از سنبوسه وعید

در هوایی که نه افزایش یک ساقه طنینی دارد

و نه آواز پری می رسد از روزن منظومه برف

تشنه زمزمه ام.

مانده تا مرغ سر چینه هذیانی اسفند صدا بردار

پس چه باید بکنم

من که در لخت ترین موسم بی چهچه سال

تشنه زمزمه ام؟

 

بهتر آن است که بر خیزم

رنگ را بردارم

روی تنهایی خود نقشه مرغی بکشم.

 

                                                      (سهراب سپهری)